Lieve mensen,

In het voor- en in het najaar verzamelen de spreeuwen zich tot grote zwermen om samen op trek te gaan. Voor het zover is blijven ze nog in kleinere groepen bijelkaar, maar slapen al wel samen in grote zwermen.
De spreeuwen uit heel het Oostzee gebied verzamelen zich langs de Zuidwest kust van Denemarken. Helemaal in het Zuiden op de grens met Duitsland aan de Noordzeekust slapen de grootste concentraties in de rietlanden daar. Voor ze gaan slapen zweven de spreeuwen in enorme aantallen boven het rietland en dan ineens duikt een hele zwerm weg in het riet.

In het Zuiden van Dene­marken is dat spreeuw­en­gedoe een toe­ristische attraktie, dus wij zij gisteren ook eens wezen kijken. Autootje in en zo'n 200 km Zuid­waarts gereden naar Skaer­baek. Daar hebben we overnacht en wat zui­delij­ker bij Tønder hebben we de spreeuwen­zwermen bewonderd.

Het is wel een wonder­lijk gedoe.
Op een klein par­keer­plaatsje bij een lokale super­markt net over de grens met Duits­land, stonden bij onze aankomst al een stuk of wat bussen en een twin­tig­tal auto's.
Een paar honderd mensen zitten gedoken op een lage dijk te wachten op...
Ja waarop eigenlijk?
Je kijkt uit over rietland, achter dreigen regenwolken, vooruit wat lichter en zelfs wat blauw in de lucht met een heel bleek zonnetje. Een schier eindeloze rietzee voor je.

Natuurgidsen, van die mannen met zo'n kijker op hun buik en uiterst deskundig kijkend, vertellen het verbaasde publiek alvast wat sterke verhalen over de miljoenen spreeuwen die ze hier hebben gezien. Over buizerds, die zich af en toe wagen in zo'n spreeuwenzwerm, maar dan met fecaal geweld door de spreeuwen worden verjaagd. (Ik schreef netjes "fecaal geweld", maar dat betekent gewoon dat de spreeuwen massaal zo'n buizerd onder schijten. Er zijn zelfs verhalen over buizerds, die daardoor niet meer konden vliegen en prompt verdronken in het moeras onder het riet.)

Terwijl je luistert en zo'n gids al wat zenuwachtig wordt, want nog maar steeds geen spreeuw te zien, verschijnt er uit het niets plotseling een honderdtal, zwevend over het riet en dan plotseling neerstrijkend, weg spreeuwen.
Dan weer zo'n wolkje, en ineens een grotere, de deskundige gidsen zijn het niet eens over de grootte van deze wolk, de schattingen lopen uiteen van vijf tot tienduizend.
Enig enthousiasme begint zich van het publiek meester te maken, want steeds meer wolken en steeds grotere verschijnen.
Het moet daar druk zijn in dat riet met al die spreeuwen.
En ook wij werden enthousiast, maar dat verkoelde wel wat toen de dreigende regenwolken ophielden met dreigen, gelukkig hadden we erop gerekend en een grote paraplu meegenomen, Gerda en ik zaten daar veilig, droog en ook wel knus onder.
Spreeuwen schijnen van de regen geen last te hebben, die bleven komen in grotere zwermen.
En dan ineens was het over, geen spreeuw meer te zien, uit het riet komen sissende, hese geluiden van spreeuwen die elkaar beconcurreren om een plekkie. De lucht is leeg.

Een gids vertelt nog, dat hij ooit plotseling ontdekte dat Hare Majesteit ook onder zijn publiek was....

Mensen gaan tevreden en verwonderd, en dus een beetje stil naar huis. De gidsen lopen erbij en kijken alsof zij persoonlijk voor dit schouwspel hebben gezorgd.

Wij hebben na afloop ons gewarmd in een restaurant in Tønder en daar uitstekend gegeten. Het goot van de regen ook toen we terug reden naar onze slaapplaats, we hebben niet gevlogen en ook niet gezwermd.


Liefs uit Denemarken,
Hans en Gerda.