Lieve mensen,

Wat kunnen twee weekends toch verschillend zijn!

Autoperikelen

Vorig weekend waren we in Nederland bij de (heerlijke) reünie van de Onderwater-familie.
Op de terugweg logeerden we bij een vriendin (Netty) in Friesland.
Daar werd een vreemd gerikketak in de auto hoorbaar.
Eerst dachten we dat het iets van de bagage achterin was, maar het was duidelijker als we remden.
Toch maar naar een garage dus. Daar bleek dat de remklauw van het linker voorwiel maar met één bout vastzat. Zo'n bout kan, zei de monteur, alleen losraken als ze niet goed is vastgezet...
Net donderdag daarvoor was onze auto nagezien hier in Randers. O.a. waren er nieuwe remschoenen gemonteerd, dus ....
Woensdags nadat we thuis waren, toch maar eens naar de garage in Randers.
Heel veel verontschuldigingen, de Hollandse garage rekening werd ruimschoots vergoed en we kregen een fles wijn "voor de schrik".
Eigenlijk had de monteur in Sneek gelijk toen hij zei: "Gelukkig zijn we niet allemaal onfeilbaar, dat zou een wereld vol pausen geven..."

Fur

Dit weekend hebben we ons vermaakt met een dagje naar Fur, een heerlijk eilandje in de Limfjord, die Denemarken helemaal in het Noorden doormidden deelt.
Het eiland is zo bijzonder omdat de ondergrond bijna geheel bestaat uit diatomeeën-aarde. Dat lijkt op bijna witte klei, maar het zijn de miljoenen jaren oude skeletjes van kiezel-algen.
Die "klei" wordt o.a. gebruikt voor korrels in kattebakken, maar het schijnt nog veel meer toepassingen te hebben. Ze maken er in Denemarken bijvoorbeeld heel goed isolerende steen voor binnenmuren van.
50 miljoen jaar geleden was Noord Denemarken een zee, met vulkanische uitbarstingen in het Schagerrak tussen Noorwegen en Denemarken. De diatomeeën-klei wordt danook afgewisseld met donkere bandjes van lava- en as-afzettingen.


In een oude verwerkingsfabriek van die aarde, heeft een initiatiefrijke Deen een (kleine) brouwerij gebouwd, en hij heeft daarmee een stukje industriëel erfgoed in Denemarken gered.
Sinds 30 september is het restaurant bij de brouwerij open. Het ziet er allemaal nog heel nieuw uit.
Je kunt er al wel een glas bier drinken, maar er was op dat moment nog geen gebotteld bier op voorraad voor de verkoop. Ik moet zeggen een uitstekend biertje! Heel wat anders dan de gewone Carlsberg of Tuborg (of in Nederland Heineken), die je meestal krijgt. Dit was echt bier met smaak!

Nog even wat anders...

Koninklijk Leed

Er was eens een prins in een klein landje in het Noorden van Europa. Hij hield zoals alle prinsen van hard rijden in Ferrari's en andere leuke automobielen. Op een dag vond hij helemaal in het verre Hong Kong een echte prinses. Ze raakten dus verliefd en trouwden en waren niet zo heel erg lang gelukkig. Ze hebben weliswaar twee leuke prinsjes (daarmee heeft de bankiersdochter uit Hong Kong wel haar plicht gedaan), maar toch is het uit met het sprookje.
Prins Joachim van Denemarken en Alexandra Manley uit Hong Kong zijn uit elkaar.
Ik zal jullie alle onfrisse details, die "de bladen" hier breed uitroddelen, besparen. Kort en goed: Alexandra woont niet meer op een koninklijk slot, maar gewoon als alleenstaande moeder met haar kinderen in een aardige villa in een voorstad van Kopenhagen. Ze knipt nog wel lintjes, opent nog steeds tentoonstellingen en ze is nog "beschermvrouwe" van veel hier, maar de glans is er wat af.

Nu de ergste storm voorbij is, melden diezelfde bladen, dat de Tasmaanse kroonprinses, vorig jaar getrouwd met kroonprins Frederik, nu toch wel echt zwanger is, althans dat het de hoogste tijd wordt, dat ze zwanger raakt.

In mijn van origine boerenfamilie hoorde ik weleens verhalen over koeien, die niet op tijd drachtig wilden worden. Die associatie is natuurlijk helemaal verkeerd, maar ik blijf toch maar republikein, ook al is het niet populair met Maxima, Mary, Mette Marit, of hoe al die burgermeisjes wel mogen heten.



Hartelijke groeten uit Denemarken,

Hans en Gerda.